RECENZJA: Szklany tron - Sarah J. Maas

Celaena Serdothien jest najbardziej znaną morderczynią w Adarlanie. Nie ma od niej lepszych, mimo jej młodego wieku. Niespodziewanie w wyniku niefortunnych wydarzeń zostaję schwytana i uwięziona w kopalni soli w Endovier, w której ma spędzić resztę życia, parając się wycieńczającą i wyniszczającą pracą. Pozbawiona jakiejkolwiek nadziei czeka na nieuniknioną śmierć. Nieoczekiwanie dostaję propozycję nie do odrzucenia. Ma zostać reprezentantką księcia Aderlanu, Doriana i wziąć udział w turnieju. Jego zwycięzca zostanie Królewskim Obrońcą, którego obowiązkiem będzie wykonywać rozkazy króla przez 4 lata. Przybywa do szklanego zamku, gdzie zaczyna się brutalna walka o wolność.

Oprócz przystojnego, nieokrzesanego, pewnego siebie, 19-letniejgo Doriana Havillarda mamy tutaj również spokojnego i zdyscyplinowanego kapitana Gwardii Królewskiej, 22-letniego Chaola Westfalla. Obaj mężczyźni są od siebie bardzo różni, aczkolwiek łączy ich silna przyjaźń od lat dziecięcych. Po pewnym czasie obaj zaczynają darzyć uczuciem główną bohaterkę. Trudno ich winić, gdyż Celaena jest jedną z lepszych postaci pojawiających się w książkach fantasy dla młodzieży. Ma silny charakter, jest nieustraszona, waleczna,  niezależna i inteligentna. Mimo, że mamy tutaj trójkąt miłosny, nie jest on rażący. Nie ma tutaj dylematów głównej bohaterki, jest ona osobą zdecydowaną, ma cel, na którym się skupia.  

Fantastyczny świat oraz opisy walk przeplatane są intrygami, magią, skrytobójstwem, spiskami, plotkami, manipulacją, władzą, życiem dworskim, przyjaźnią i miłością. Jest tu również wątek kryminalny, co bardzo przypadło mi do gustu. Bez wątpienia Sarah J. Maas stworzyła niezwykle niepowtarzalny i unikalny obraz świata, od którego nie sposób się oderwać. Miałam wrażenie, że świat jest połączeniem średniowiecza z nowoczesnością. Mamy tutaj długie, stroje suknie, rycerzy z mieczami, dosiadających koni. Z drugiej strony niezwykle nowoczesne szklane budynki, gumę do żucia, stół do bilardu.  Nie da się ukryć, że jest to dość oryginalne połączenie.

Książkę gorąco polecam każdemu fanowi fantastyki, szczególnie młodzieży. Jednak myślę, że spodoba się ona również nieco starszym czytelnikom, którzy nie powinni czuć się zawiedzeni. Już się nie mogę doczekać, aż sięgnę po kontynuację. Słyszałam, że jest jeszcze lepsza od tomu pierwszego.