AUTOR: Meghan Quinn
TYTUL
ORYGINALU: Dear Life
CYKL: jednotomowa
STRON: 448
WYDAWNICTWO:
Filia
DATA WYDANIA: 2 sierpnia 2017
GATUNEK: Romans/New Adult
NARRACJA: pierwszoosobowa
BOHATER: Hollyn, Jace, Daisy i Carter
CZAS CZYTANIA: 2 dni
MOJA OCENA: ★★★★★★★☆☆☆
PIERWSZE ZDANIE:
„-Nie waż się otwierać drzwi
– woła Eric, biegnąc tuż za mną.”
OPIS:
Cztery odważne dusze, które potrzebują wsparcia,
stając w obliczu wielkich wyzwań. Program Drogie Życie został stworzony, aby
pomóc ludziom takim jak oni wyjść ze strefy komfortu, stawić czoła największym
przeszkodom, pokonać demony i... dowieść samym sobie, że są czegoś warci.
Stojąc na rozdrożu pomiędzy ciągłym pragnieniem zdobycia czegoś więcej, a całkowitym zagubieniem, zdecydowali się wziąć udział w tym projekcie. Uczestnictwo w nim zamierzają potraktować jak kolejne postanowienie noworoczne, tym większe jest ich zdziwienie, kiedy dają się porwać szalonej przygodzie, która już na zawsze zmieni ich życie.
Drogie Życie,
prosimy, bądź dla nas dobre.
Z poważaniem,
Hollyn, Jace, Daisy i Carter
Stojąc na rozdrożu pomiędzy ciągłym pragnieniem zdobycia czegoś więcej, a całkowitym zagubieniem, zdecydowali się wziąć udział w tym projekcie. Uczestnictwo w nim zamierzają potraktować jak kolejne postanowienie noworoczne, tym większe jest ich zdziwienie, kiedy dają się porwać szalonej przygodzie, która już na zawsze zmieni ich życie.
Drogie Życie,
prosimy, bądź dla nas dobre.
Z poważaniem,
Hollyn, Jace, Daisy i Carter
RECENZJA:
Hollyn, Daisy, Carter i
Jace. Czworo ludzi doświadczonych przez los. Hollyn znalazła miłość swojego
życia, aby po krótkim małżeństwie ją stracić. Jest młodą wdową. Daisy
wychowywana przez babcię żyła pod kloszem. Teraz zmuszona oddać krewną do domu
opieki zdaje sobie sprawę, że w ogóle nie zna życia. Carter marzył o jednym –
aby uwolnić się od długu, który zaciągnął u wuja. Był już blisko celu, ale
został okradziony przez dziewczynę, która znikła z jego oszczędnościami. Jace
jest świetnie zapowiadającym się baseballistą, gdy na jego progu zjawia się
była dziewczyna oznajmiając, że wkrótce urodzi i odda mu dziecko. Nie gotowy na
tak wielką odpowiedzialność przekazuje córkę do adopcji. Wszyscy z własnej lub
przymuszonej woli zapisują się do programu Drogie Życie, aby nauczyć się żyć na
nowo.
Hollyn, Daisy, Carter i
Jace. Czworo ludzi doświadczonych przez los. Hollyn znalazła miłość swojego
życia, aby po krótkim małżeństwie ją stracić. Jest młodą wdową. Daisy
wychowywana przez babcię żyła pod kloszem. Teraz zmuszona oddać krewną do domu
opieki zdaje sobie sprawę, że w ogóle nie zna życia. Carter marzył o jednym –
aby uwolnić się od długu, który zaciągnął u wuja. Był już blisko celu, ale
został okradziony przez dziewczynę, która znikła z jego oszczędnościami. Jace
jest świetnie zapowiadającym się baseballistą, gdy na jego progu zjawia się
była dziewczyna oznajmiając, że wkrótce urodzi i odda mu dziecko. Nie gotowy na
tak wielką odpowiedzialność przekazuje córkę do adopcji. Wszyscy z własnej lub
przymuszonej woli zapisują się do programu Drogie Życie, aby nauczyć się żyć na
nowo.
Meghan Quinn zaczyna swą
książkę od przybliżenia każdej postaci i ich problemów. Postawiła na bardzo
różne życiowe tragedie zapewne, aby każdy czytelnik mógł się z kimś utożsamić.
Poza tym książka została podzielona na części, a konkretnie kroki, przez które
muszą przejść protagoniści, aby poradzić sobie z bólem, złością czy nową drogą
życiową. Co więcej każda część kończy się listami pisanymi przez tę czwórkę do samego
życia – żaląc się i przeklinając, wyrzucając z siebie nagromadzoną złość. Sam przebieg
fabuły nie jest niczym zaskakującym. Od początku wiadomo, że bohaterowie
połączą się w pary, chociaż pierwsze rozdziały nie zdradzały kto zapała do
siebie głębszym uczuciem, co było świetnym posunięciem. W pierwszej połowie
powieści autorka bardziej skupiła się na powolnym procesie terapeutycznym.
Każdy z bohaterów przeżywał coś innego i u każdego postępy wyglądały inaczej.
Proces ten był bolesny i długotrwały, czego autorka nie bagatelizowała i nie
przyśpieszała.
Podzielenie narracji na
cztery osoby, które się nie znają i
które mają ze sobą niewiele wspólnego, oprócz traumy był dość ciekawym
manewrem. Takim sposobem poznaliśmy Hollyn – kobietę pogrążoną w głębokiej
żałobie i wegetującą po śmierci męża. Jace’a, który mimo iż przekonany, że
postąpił dobrze oddając córkę do dobrego domu nie potrafi poradzić sobie z
poczuciem winy zjadającym go od środka. Pogrąża się w coraz głębszej depresji. Tę
dwójkę mogłabym określić jako bohaterów niewyróżniających się, posiadających
dość uniwersalny zestaw cech. Bardziej charakterystyczni są Daisy oraz Carter.
Ona ma mentalność dziecka. Nigdy się nie upiła, nigdy nie wyjechała z miasta, w
którym się urodziła, nigdy nie została pocałowana. Postanawia wziąć życie za
rogi i czerpać z niego jak najwięcej. Przeszkadza jej w tym brak pewności
siebie. Aczkolwiek jej dziecinne usposobienie, naiwność i prostota z czasem
zaczęły mnie drażnić. Momentami miałam wrażenie, że była zbyt przerysowana.
Natomiast Carter to chodzący dynamit z zapalonym zapłonem. Ciągle nabuzowany,
gburowaty, sarkastyczny, zgorzkniały, a przede wszystkim zdystansowany. Jako
jedyny z całej grupy nie przykłada się do programu i pragnie, aby jak
najszybciej się skończył.
Książka została przeczytana w ramach
wyzwania:
