Podsumowanie miesiąca - KWIECIEŃ 2018

16:19

Hej ❤

Kwiecień przyszedł do nas ze słoneczną pogodą. Wszystko się zieleni i kwitnie jak szalone :D Temperatura iście letnia. Upały, że można spalić się na skwarek - nie żebym to praktykowała ;) Aczkolwiek taka pogoda bardzo mnie cieszy, bo w końcu mogłam zabrać książkę (częściej czytnik) w plener, albo chociaż rozgościć się w hamaku. W ubiegłym miesiącu przeczytam 11 pozycji, a ile było ich w kwietniu? Bez zmian ;) W czwartym miesiącu 2018 roku również przeczytałam 11 powieści. A co konkretnie? Zapraszam Was na podsumowanie!

Przeczytanych książek: 11

① Niedoskonali – Danielle L. Jensen ★★★★★★★☆☆☆

② Raczej szczęśliwy niż nie – Adam Silvera ★★★★★★★★☆☆

③ Dziesięć poniżej zera – Withney Barbetti ★★★★★★★★☆☆

④ Dawca Przysięgi. Tom I – Brandon Sanderson ★★★★★★★★★☆

⑤ Papierowa księżniczka – Erin Watt ★★★★★☆☆☆☆☆

⑥ Ene. Due. Śmierć – M.J. Arlidge ★★★★★★☆☆☆☆

⑦ Jej wysokość P. – Joanne MacGregor ★★★★★★★★☆☆

⑧ Zabić Sarai – J.A. Redmerski ★★★★★★★☆☆☆

⑨ Slade House – David Mitchell ★★★★★★★☆☆☆

⑩ Zanim zostaliśmy nieznajomymi – Renee Carlino ★★★★★★★☆☆☆

⑪ Niedźwiedź i słowik – Katherine Arden ★★★★★★★☆☆☆

Najlepsza książka: chciałabym Was czymś zaskoczyć, ale w tym miesiącu zdecydowanie mi się nie uda, bo na najwyższym miejscu podium umieszczę książkę mojego ulubionego autora, czyli pana Brandona Sandersona. Ktoś zaskoczony? Kiedy zaczęłam w końcu czytać "Dawcę przysięgi" wpadłam w euforię. Tak długo musiałam na nią czekać, ale opłacało się. Cudowna książka! Zawiła, dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, ze wspaniałymi bohaterami. Jedyne dwa minusy - dość długo się rozkręca oraz to nieszczęsne podzielenie jej na pół, przez co zakończenie było z dupy (przepraszam za wyrażenie). Jedak wiadomo, że to nie wina autora.

Najgorsza książka: no cóż... "Papierowa księżniczka" zdecydowanie niczego mi nie urwała. Chyba jestem za stara na takie książki. Lubię młodzieżówki, ale bez porównania bardziej doceniam takie, które niosą ze sobą jakieś przesłanie - jakiekolwiek. Wtedy nawet dorosły człowiek może wynieść coś z takiej powieści, albo przynajmniej doceni przekaz. Natomiast książka pani Watt... no nie wiem... dla mnie jest trochę o niczym. Za dużo kombinującej, manipulującej, zepsutej do szpiku kości młodzieży. Patologia się w niej szerzy i wylewa z kartek. Ja podziękuję.

Pierwszy raz od dawna nie mam problemów z wybraniem czterech książek, po które sięgnę w najbliższych tygodniach. Ostatnio zrobiłam zakupy w Świecie Książki, więc mam co czytać i w czym wybierać :)

Na pierwszy ogień pójdzie „Dawca przysięgi” (tom II) Brandona Sandersona, którą już zaczęłam i kocham miłością nieskończoną ❤ Swoją drogą zdenerwowałam się, bo nie ma jeszcze ebooka, którego początkowo planowałam kupić, a nie chciało mi się czekać (taka jestem niecierpliwa) i w końcu zrobiłam zamówienie na egzemplarz papierowy ;)

Prawdopodobnie równomiernie będę sięgała po inne tytuły, aby jak najdłużej cieszyć się Archiwum Burzowego Światła i takim sposobem sięgnę po „Roar” Cory Cormack. Szczerze mówiąc nie wiem o czym jest ta książka :P Pamiętałam, że dawno temu trafiłam na nią na GoodReads i mnie zainteresowała, ale wtedy nie było jej w Polsce i już zapomniałam o co chodziło w fabule. Uznałam, że sięgnę po nią w ciemno. Czasami to wychodzi na dobre.

Następna będzie powieść z akcją osadzoną w świecie, gdzie nie ma książek. A raczej są, ale wszystkie są niszczone. Brzmi jak horror, prawda? Książka o książkach, dystopia, klasyka. Domyślacie się o jaki tytuł może chodzić? Oczywiście o „451° Fahrenheita” Raya Bradbury’ego. Coś czuję, że to będzie świetne!

Ostatnia pozycja to książka, której czytanie odkładałam, gdyż nie byłam pewna czy czytać, czy nie, aż w końcu trochę o niej zapomniałam. Ostatnio wydawnictwo zrobiło dodruk, znowu zrobiło się o niej głośniej i uznałam, że nie będę dłużej zwlekać. Mowa o pierwszym tomie „Wojny Lotosowej” Jaya Kristoffa czyli „Tancerzach Burzy”. Mam nadzieję, że dorówna (lub przewyższy) świetne „Illuminae”, a już tym bardziej okaże się lepsza od słabej „Nibynocy”.

Widzicie tu pewien związek? Same powieści fantastyczne :P Hmm… tak jakoś wyszło :D

Wirtualne przytulasy i buziaki dla Was za każde odwiedziny mojego skromnego
bloga :* Dziękuję!

To tyle na dzisiaj :D
Koniecznie napiszcie jak wyglądał Wasz kwiecień. Co udało Wam się przeczytać?
Do zaczytania wkrótce!

RECENZJA: Pasażer 23 - Sebastian Fitzek

16:15

Autor: Sebastian Fitzek

Tytul oryginalu: Passagier 23

Cykl: jednotomowa

Stron: 350

Wydawnictwo: Amber

Data wydania: 2 marca 2016

Gatunek: Thriller/Kryminał

Narracja: trzecioosobowa

Bohater: Martin Schwarz (38 lat)

Czas czytania: 3 dni

Moja ocena: ★★★★★★☆☆☆☆

PIERWSZE ZDANIE:

„Ludzka krew:

– hematokryt 44%

– osocze 55%

– i 100 procent bajzlu, kiedy po nakłuciu żyły w sposób niekontrolowany rozbryzguje się po całym pomieszczeniu.”

OPIS:

Pięć lat temu Martin Schwarz, psycholog policyjny, stracił żonę i synka. Zaginęli podczas wakacyjnej podróży luksusowym wycieczkowcem „Sułtan Mórz”. I nikt nie mógł wyjaśnić, co naprawdę się wydarzyło… Odtąd Martin jest wrakiem człowieka. Wyzywając los, rzuca się w wir straceńczych misji jako policjant pracujący pod przykryciem.
Pewnego dnia otrzymuje telefon od starszej pani, która przedstawia się jako autorka thrillerów. Żąda, żeby natychmiast przybył na pokład „Sułtana Mórz”. Twierdzi, że ma nowe dowody w sprawie zaginięcia jego rodziny: Kilka tygodni temu inna zaginiona dziewczynka powróciła na statek. Tuląc pluszowego misia synka Martina…

RECENZJA:

Śledczy pracujący pod przykrywką oraz psycholog policyjny, Martin Schwarz szykuję się do kolejnej akcji, kiedy otrzymuje dziwny telefon od starszej kobiety, która przebywa na luksusowym wycieczkowcu „Sułtan Mórz” i uparcie twierdzi, że jest w posiadaniu nowych dowodów odnośnie śmierci jego rodziny. Syn i żona mężczyzny zginęli na tym samym statku pięć lat wcześniej, a teraz na pokładzie pojawia się dziewczynka, która zniknęła dwa miesiące wcześniej – z misiem jego syna w ręce. Przybywa na wycieczkowego giganta pełen sceptycyzmu i niedowierzania. Z pewnością nie spodziewa się, że prawda okaże się tak wstrząsająca.

Jako fanka thrillerów psychologicznych bardzo cenie sobie książki niemieckiego pisarza Sebastiana Fitzeka. Do tej pory żadna mnie nie zawiodła, a przeczytałam ich pięć. „Pasażer 23” to szóste spotkanie z tym autorem i zarazem najmniej udane. Aczkolwiek zacznę od pozytywów...

Bez wątpienia Sebastian Fitzek ma talent do budowania napięcia i tworzenia aury niepokoju. Statek wycieczkowy to dość osobliwa sceneria, ale autor świetnie to wykorzystał. Z jednej strony czuć, że bohaterowie są zamknięci na ograniczonej przestrzeni i w razie zagorzenia drogi ucieczki są mocno zredukowane, ale z drugiej maszyna jest olbrzymia i znalezienie kogoś lub czegoś graniczy z cudem. Autor co rusz wplata w tę dziwną historię nowe pozornie niepasujące do całości wydarzenia czy osoby, co powoduje, że głowa pęka od spekulacji. Chciałoby się otrzymać jakąś odpowiedź, ale prowadzi jedynie do nawarstwiania kolejnych pytań.

Pierwsze skrzypce z zdecydowanie gra policjant, a reszta protagonistów stanowi puzzle do całej układanki, do których autor w miarę często przeskakuje, aby pokazać wydarzenia z szerszej perspektywy. Mężczyzna od śmierci swojej rodziny nie potrafi ułożyć sobie życia. Oddaje się pracy do tego stopnia, że jest gotowy zaryzykować swoim życiem wstrzykując sobie antyciała wirusa HIV, wyrwać zęby czy zrobić tatuaż. Jest uważany za wariata, jak widać nie bezpodstawnie. Bohater jest nieustępliwy, niewzruszony i zrobi wszystko, aby doprowadzić sprawę do końca. Bez wątpienia jest postacią, którą da się lubić i która budzi ogromne współczucie.

Takim sposobem przechodzimy do zakończenia, które niewątpliwie ciężko przewidzieć, co oczywiście jest wielkim plusem książki. Dla mnie to podstawa w tym gatunku. Rozwiązanie zagadki jest ciężkie, wywołuje szok i jest trudne do zaakceptowania. Jednak w tym momencie zaczynają się schody, gdyż mam wrażenie, że autor trochę przedobrzył przez co cała fabuła straciła dla mnie na wiarygodności. Poza tym przez całą książkę zastanawiałam się jak prolog połączy się z całą resztą, gdyż stanowił jakby osobny wątek. Okazało się, że nie łączy się prawie wcale. Wraz z epilogiem stanowią jakby oddzielny element i w związku z tym nasuwa się pytanie: po co to było?

„Pasażer 23” nie jest złą książką. Niewątpliwie jest wciągająca, od początku do końca trzyma w napięciu, a autor potrafi manipulować czytelnikiem i sprowadzać go na manowce. A co więcej pan Fitzek poruszył bardzo ciekawy temat zniknięć na statkach wycieczkowych, które jak sam podkreśla naprawdę zdarzają się dość często. Są one katalogowane jako samobójstwa, bo tak jest wygodniej dla wielkiego przedsiębiorstwa żeglugowego. Aczkolwiek ile z tych osób faktycznie targnęło się na swoje życie?

5 książek, których wydania chcę zobaczyć w Polsce #21

16:22

Witajcie :)

W ten ciepły, kwietniowy dzień przychodzę do Was z nowym zestawieniem pięciu książek, które z chęcią zobaczyłabym w polskich księgarniach. Mam nadzieję, że kiedyś się doczekam :D Bez zbędnego przedłużania, zapraszam na dwudziesty pierwszy post z tej serii. Mam nadzieję, że któraś z książek Was zaciekawi ;)

Zombie zaatakowały upadłą Amerykę. Młoda dziewczyna o imieniu Temple jest ciągle w biegu. Nawiedzona przez swoją przeszłość i ścigana przez zabójcę, Temple jest otoczona śmiercią i niebezpieczeństwem, mając nadzieję, że kiedyś zostanie uwolniona.

Przez dwadzieścia pięć lat cywilizacja przetrwała w skromnych enklawach, strzeżona przed plagą zmarłych. Temple błąka się po tym zniszczonym krajobrazie, trzymając się samej siebie i utrzymując wewnątrz swoje demony. Nie pamięta czasu przed zombie, ale pamięta starego człowieka, który ją przygarnął i młodszego brata, którym się opiekowała, aż do tragedii, która doprowadziła ją do osobistej podróży ku odkupieniu. Poruszając się tam i z powrotem między izolowanymi resztkami społeczeństwa, a brutalną granicą poza nią, Temple musi zdecydować, gdzie ostatecznie zbudować dom i znaleźć zbawienie, którego szuka.

••• ••• •••

Ocena na GR: 3,9 (ponad 10 tyś. głosów)

Gatunek: Postapokalipsa/Zombie/Horror/Young Adult

Seria: Reapers #1

Czy ten opis potrzebuje jakiegoś komentarza? Każda książka o zombie musi prędzej czy później zostać przeze przeczytana. Żadnej nie odpuszczę ;) Dlatego, gdy trafiłam na "The Reapers are the Angels" wiedziałam, że to jest coś dla mnie. Opis zapowiada klimatyczną powieść osadzoną w świecie, w którym dominuje pustka i liczy się tylko walka o przetrwanie. Lubię takie klimaty, więc proszę, niech ktoś to wyda! ;)

"W innym życiu była moją na zawsze."

Nieoczekiwana tragedia zostawia profesora Nathaniela Hunt'a samotnie z nowo narodzonym dzieckiem.

Zatrudnia nianię. Swayze jest młoda, ale dobrze wykwalifikowana, z prostym życiem, szaloną obsesją i chłopakiem, którego poznała w sklepie spożywczym.

Z biegiem czasu odkrywa, że wie o swoim pracodawcy rzeczy, które wydarzyły się przed jej narodzinami, jak ukryta blizna na głowie, ulubiona pizza i to, jak oszukiwał na egzaminie z hiszpańskiego w liceum.

Swayze odzywa się w znajomy sposób i dzieli się wspomnieniami, które zabierają go w ponad dwudziestoletnią podróż w przeszłość do czasów, gdy stracił najlepszą przyjaciółkę w tragicznym wypadku.

"Boję się tego, co się stanie, kiedy zrozumiesz, że nie jestem nią."

„Transcend” to porywająca podróż, która odkrywa możliwości, rzuca wyzwanie wierzeniom i rodzi odwieczne pytanie: czy istnieje życie po śmierci?

••• ••• •••

Ocena na GR: 4,48 (prawie 3 tyś. głosów)

Gatunek: Romans

Seria: Transcend Duet #1

Nie ukrywam, ze zwróciłam uwagę na tę powieść ze względu na wysoką ocenę. Zastanawiałam się o czym jest, że zbiera takie noty. Po przeczytaniu opisu dalej tego nie wiem, ale znałam, że nie będę zagłębiała się w szczegóły. Ten niewiele mówiący skrawek mi wystarczył. Czuję się zaintrygowana.

Witajcie w Mieście Grzechu, gdzie kasyna kuszą hazardzistów, gangi walczą o kontrole na ulicach, a sekrety kryją się w każdym cieniu...

Enne Salta została wychowana na młodą damę, a żadna szanująca się kobieta dobrowolnie nie odwiedziłaby Nowego Reynes, czyli tak zwanego Miasta Grzechu. Ale kiedy zaginie jej matka, Enne musi opuścić szkołę – zapomnieć o reputacji - i podążyć szlakiem matki do miasta, w którym każdy zostanie skorumpowany, bądź zginie.

Przerażona i samotna Enne wie, że jej jedyna nadzieja ma na imię: Levi Glaisyer. Niestety, Levi nie jest dżentelmenem, którego oczekiwała - jest panem ulicy i oszustem. Levi tonie w długach, więc nie ma czasu, aby zbadać kobietę prowadzącą niebezpieczne podwójne życie. Oferta rekompensaty oferowana przez firmę Enne mogłaby jednak rozwiązać wszystkie jego problemy.

Poszukiwanie wskazówek prowadzi ich przez ekscytujące kasyna, nielegalne kabarety i w szpony bezwzględnej mafii. Gdy Enne odkrywa niewyobrażalny sekret swojej przeszłości, wrogowie Leviego doganiają i zniewalają go w brutalnej grze egzekucyjnej, w której gracze zawsze przegrywają. Aby go uratować, Enne będzie musiała oddać się miastu...

I będzie musiała podjąć grę.

••• ••• •••

Ocena na GR: 3,9 (ponad 500 głosów)

Gatunek: Fantasy/Young Adult

Seria: The Shadow Game #1

Fantastyka z akcją osadzoną w mieście przywodzącym na myśl Vegas. Z tego co doczytałam w recenzjach jest to książka pełna przekrętów, porachunków, intryg, trupów, z nietypową postacią męską charakteryzującą się specyficznym poczuciem humoru i co ciekawe -biseksualną. Pojawiały się też spostrzeżenia, że jest to połączenie "Szóstki wron" z "Caraval". Tej drugiej nie czytałam, ale mimo pewnych małych wątpliwości myślę, że dałabym szanse tej debiutanckiej powieści Amandy Foody.

Jej historia rozpoczyna się w pociągu.

Jest rok 1956, a rządy państw Trzeciej Rzeszy i Cesarstwa Japonii rosną w siłę. Aby upamiętnić Wielkie Zwycięstwo, Hitler i cesarz Hirohito zostają gospodarzami Axis Tour: corocznego wyścigu motocyklowego na zjednoczonych kontynentach. Zwycięzca zostanie nagrodzony audiencją u utytułowanego Adolfa Hitlera na Victor’s Ball w Tokio.

Yael, były więzień obozu śmierci, była świadkiem zbyt wielu cierpień, a pięć wilków wytatuowany na jej ramieniu są stałym przypomnieniem ukochanych, których straciła. Yael ma jeden cel: wygrać wyścig i zabić Hitlera. Przeżywające bolesne eksperymenty, Yael posiada umiejętność zmieniania wyglądu i musi zakończyć swoją misję musi poszyć się pod zeszłoroczną biegaczkę - Adele Wolfe. To oszustwo staje się coraz trudniejsze, gdy Felix, brat bliźniak Adele i Luka, jej była miłość, przystępują do wyścigu i obserwują każdy jej ruch.

Jednak zbliżając się do swoich konkurentów, Yael będzie musiała stać się równie bezwzględna jak reszta. Czy zmusi się do tego, aby uniknąć odkrycia i wypełnić swoją misję?

••• ••• •••

Ocena na GR: 4,27 (ponad 12 tyś. głosów)

Gatunek: Science Fiction/Young Adult

Seria: Wolf by Wolf #1

Alternatywna wizja historii, w której Hitler wygrał wojnę i wraz z Japonią panuję nad światem, to dość... szalona koncepcja. Może z tego wyjść coś fajnego, albo totalny groteskowy gniot. Aczkolwiek taki scenariusz wydaje się na tyle świrnięty, że chętnie bym się przekonała, co z tego wyszło. Poza tym kusi mnie to Tokio ;)

Ellie Mack była idealną córką. Miała piętnaście lat, była najmłodszą z trójki. Była kochana przez swoich rodziców, przyjaciół i nauczycieli. Ona i jej chłopak tworzyli nastoletnią złotą parę. Była kilka dni po egzaminach, całe życie stało przed nią otworem.

A potem jej nie było.

Teraz jej matka Laurel Mack próbuje z powrotem ułożyć swoje życie. Minęło dziesięć lat, odkąd zniknęła jej córka, siedem lat od zakończeniu jej małżeństwa i zaledwie kilka miesięcy od odkrycia ostatniej wskazówki w sprawie Ellie. Więc kiedy spotyka niespodziewanie czarującego mężczyznę w kawiarni, nikt nie jest bardziej zaskoczony niż Laurel, gdy ich flirt szybko rozwija się w coś głębszego. Spotyka się z córkami Floyda - a jego najmłodsza, Poppy, zapiera dech w jej piersi.

Ponieważ patrzenie na Poppy jest jak patrzenie na Ellie. A teraz pytania bez odpowiedzi zaczynają nawiedzać Laurel na nowo. Gdzie poszła Ellie? Czy naprawdę uciekła z domu, jak podejrzewała policja, czy też istnieje bardziej złowrogi powód jej zniknięcia? Kim naprawdę jest Floyd? I dlaczego jego córka tak bardzo przypomina jej Ellie?

••• ••• •••

Ocena na GR: 4,3 (prawie 10 tyś. głosów)

Gatunek: Thriller/Kryminał

Seria: -

Na deser thriller, który zwyczajnie zaintrygował mnie swoim opisem. Lubię tego typu tajemnice i jestem ciekawa, co będzie się kryło za zniknięciem Ellie. Poza tym ta wysoka ocena a GoodReads jest obiecująca. Podobno jest to dramatyczna i emocjonalna książka z szokującym zakończeniem, a właśnie tego szukam w thrillerach.

Znaleźliście coś dla siebie?

RECENZJA: Służące - Kathryn Stockett

11:18

Autor: Kathryn Stockett

Tytul oryginalu: The Help

Cykl: jednotomowa

Stron: 584

Wydawnictwo: Media Rodzina

Data wydania: 4 marca 2015

Gatunek: Obyczajowa

Narracja: pierwszoosobowa

Bohater: Skeeter/Aibileen/Minny

Czas czytania: 4 dni
Moja ocena: ★★★★★★★★☆☆

PIERWSZE ZDANIE:

„Mae Mobley narodziła się raniuśko w sierpniową niedzielę, roku tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego.”

OPIS:

Akcja koncentruje się relacjach czarnoskórych kobiet służących w domach białych rodzina na południu Stanów Zjednoczonych w latach 60. XX wieku. Jednak pod warstwą tematyki rasistowskiej autorka ukryła pokłady uniwersalnych rozważań nie tylko o istocie człowieczeństwa i tolerancji, ale przede wszystkim o zmaganiu się ze stereotypami, o przezwyciężaniu strachu, o ograniczeniach, którym wszyscy podlegamy i które pragniemy znieść. I wreszcie o przyjaźni i solidarności, których siła potrafi zdziałać cuda. Służące to świetnie napisana książka o zaskakująco wyzwalającej mocy!

RECENZJA:

Znacie stwierdzenie „najpierw książka, potem film?”. Z pewnością. Staram się go trzymać, ale w przypadku kilku książek, w tym „Służących” autorstwa Stockett było odwrotnie. Film zachwycił mnie kilka lat temu i wtedy postanowiłam, że na pewno kiedyś przeczytam książkę. Sporo czasu minęło, ale w końcu się przełamałam i po nią sięgnęłam. Czy dorównała ekranizacji? A może ją przerosła?

Lata 60 ubiegłego wieku. Jackson w stanie Missisipi. Poznajemy młodą Eugenię Phelan znaną również jako Skeeter, która właśnie skończyła studia i wraca w rodzinne strony. Marzy o pracy dziennikarki lub pisarki, co nie jest łatwe, dlatego postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i podjąć się kontrowersyjnego tematu, jakim jest praca czarnych służących usługujących białym paniom. W tym celu musi znaleźć służące chętne udzielenia jej wywiadu. Temat jest nie tylko prowokacyjny, ale i ze względu na sytuację społeczną bardzo niebezpieczny.

Stockett urodziła się w bogatej rodzinie w latach 60-tych i podobnie jak bohaterka jej debiutanckiej książki wychowała się w Jackson, więc można wnioskować, że dobrze oddała realia panujące w owych czasach. Był to okres licznych ruchów o prawa obywatelskie oraz walki z rasizmem. Autorka ukazuje życie w tamtych czasach, rolę służby, która mieszkała w osobnych dzielnicach, robiła zakupy w osobnych sklepach, korzystała z osobnych ubikacji. Podziały narastają, aż w końcu musi dojść do eskalacji.

Co ciekawe narracja nie jest prowadzona wyłącznie z perspektywy zanadto wyzwolonej, jak na tamte czasy Skeeter, ale również dwóch służących: Aibileen oraz Minny, dzięki czemu dostajemy kompletny obraz sytuacji zarówno z perspektywy białej kobiety, której nigdy niczego nie brakowało, jak i czarnych kobiet, które muszą zajmować się cudzym domem, cudzymi dziećmi, a do tego znosić upokorzenia, poniżanie i udawać wdzięczność. Podobało mi się to, że autorka nie ubarwiała, aby zszokować czytelnika. Tam gdzie jest zło, ignorancja, zakłamanie istnieje również dobro, bezinteresowna pomoc. Aczkolwiek miałam wrażenie, że autorka wyraźnie podzieliła bohaterki na te, którym dana sytuacja bardzo odpowiada, jak chociażby apodyktyczną Hilly oraz te, które się sprzeciwiają i walczą z podziałami. Nie było nic pośrodku.

Autorka w nieśpieszny sposób przestawia relacje między białymi i czarnymi. Aczkolwiek mimo iż w książce niewiele się dzieje, nie można jej odmówić jednego: jest przejmująca. Działania protagonistek ukazane są w sposób słodko-gorzki. Nie brakuje lekkiego humoru, ale i przemyśleń skłaniających do refleksji. Powieść jest świetnie wyważona. Autorka postanowiła również wtrącić lekki akcent romantyczny, aby urozmaicić książkę i zapewne chociaż na moment odejść od tematyki rasizmu.

Kathryn Stockett znakomicie odzwierciedliła klimat amerykańskiego południa lat 60-tych XX wieku. Stworzyła silne, zdeterminowane bohaterki, które nawet najdrobniejszymi działaniami sprzeciwiają się narzuconym im prawom. Oddała hołd wszystkim kobietom żyjącym w tamtych czasach i zmagającym się z dyskryminacją i prześladowaniem. Piękna historia, którą z pewnością warto poznać.

RECENZJA: Okrutna pieśń - Victoria Schwab

16:15

AUTOR: Victoria Schwab

TYTUL ORYGINALU: This Savage Song

CYKL: Świat Verity #1

STRON: 432

WYDAWNICTWO: Czwarta Strona

DATA WYDANIA: 17 stycznia 2018

GATUNEK: Young Adult/Urban Fantasy/Dystopia

NARRACJA: trzecioosobowa

BOHATER: Kate Harker/ August Flynn

CZAS CZYTANIA: 3 dni

MOJA OCENA: ★★★★★★★★☆☆

PIERWSZE ZDANIE:

„Tamtej nocy, kiedy Kate Harker postanowiła spalić szkolną kaplicę, nie kierował nią gniew czy alkohol.”

OPIS:

Kate Harker i August Flynn są następcami przywódców podzielonego miasta – miasta, gdzie z przemocy zaczęły rodzić się prawdziwe potwory. Kate chciałaby dorównywać bezwzględnością ojcu, który pozwala potworom wałęsać się po ulicach, a ludziom każe płacić za ochronę. August chciałby być człowiekiem, mieć dobre serce i odgrywać większą rolę w obronie niewinnych przed potworami – niestety sam jest jednym z nich. Może ukraść duszę, wygrywając pieśń na swoich skrzypcach. Jednak Kate odkrywa jego tajemnicę…
„Okrutna pieśń” wciągnie cię w świat pełen tajemnic i niepokojący wir postapokaliptycznej walki o przetrwanie. W mrocznym urban fantasy dwoje młodych ludzi musi wybrać, czy chcą zostać dobrymi czy złymi bohaterami – przyjaciółmi czy wrogami. A stawką jest przyszłość ich rodzinnego miasta.

RECENZJA:

Miasto Prawdy zostało rozdarte na dwie połowy. Południe rządzone przez Flynnów, zdominowane jest przez ludzi i wojska OSF, które próbują chronić mieszańców. Północą włada Harker, a za bezpieczeństwo możesz jedynie zapłacić. Łączy je kruchy rozejm zawarty przed sześciu laty. Kate jest jedynym dzieckiem bezwzględnego ‘króla’ Północy, a August jest przysposobionym synem Flynnów. Jednak nie jest człowiekiem... jest Sunajem...

Świat skończył się wraz z nadejściem Fenomenu i pojawieniu się potworów: Majchajów, Corsajów i Sunajów. Świat wykreowany przez Victorię Schab przywodzi na myśl dystopie. Z pewnością kiedyś, dawno temu życie wyglądało normalnie, jak nasze obecnie, ale już tak nie jest. Dzień dzisiejszy dla Kate oraz Augusta jest ciągłą walką. Chcesz czuć się względnie bezpiecznie, to nie wychodź po zmroku, noś medalion ochronny Harkera. Chociaż pewności nigdy nie masz. Zło przyciąga zło... Na twoją duszę czają się potwory... Muszę przyznać, że nigdy nie spotkałam się z czymś podobnym i książka bardzo mnie zaskoczyła swą pomysłowością i oryginalnością. Autorka wymyśliła coś odświeżającego, innego, trochę niepokojącego i szalenie klimatycznego.

Bo czyż wizja zabijania muzyką, śpiewem nie jest intrygująca? Oczywiście! Kiedy widzisz Sunaja wyciągającego instrument wiedz, że nie zdołasz uciec. Jednak, jak wiadomo sam pomysł to nie wszystko. Książka dość długo się rozkręca, ale absolutnie nie jest nudna, po prostu potrzebuje trochę czasu na skonkretyzowanie akcji. Zbuntowana Kate spotyka na swej drodze cichego Augusta i chcąc nie chcąc są zmuszeni ze sobą współpracować. Jeśli boicie się oklepanej relacji, jak w każdej powieści młodzieżowej, to nic bardziej mylnego! Nie ma wzdychania, maślanych oczu, zakazanej miłości, nie ma w ogóle romantycznych uniesień. Brawo dla pani Schwab! Można? Można! W końcu relacja dwojga obcych dla siebie ludzi wygląda tak jak powinna!

Kate może momentami denerwować – głównie w pierwszych rozdziałach, kiedy wykorzystuje swoją uprzywilejowaną pozycję, stara się postępować wbrew swej naturze i przekonaniom, tylko dlatego, by zadowolić ojca i zasłużyć na jego szacunek. Brak ojcowskiej miłości robi swoje. Na szczęście okazuje się, że potrafi samodzielnie myśleć i z czasem zaczyna się doceniać jej zadziorny temperament. Natomiast życie Augusta mogłabym określić trzema słowami - cierpienia młodego Augusta, gdyż chłopak nie może pogodzić się ze swoją naturą. Jego droga do samoakceptacji jest długa i bolesna... Postaci drugoplanowych jest dużo, ale stanowią wyraźne tło, nic więcej. Brakowało mi również szerszego ujęcia historii. Autorka co nieco jej liznęła, ale zrobiła to w chaotyczny sposób, przez co na początku ciężko było mi się połapać w chronologii i brakowało mi szczegółów. Poza tym było trochę za mało świata poza Miastem Prawdy. Rozumiem, że to dopiero pierwszy tom i trudno ogarnąć wszystko, dlatego liczę na trochę więcej w kolejnych częściach.

Suma summarum, „Okrutna pieśń” to spore zaskoczenie. Książka inna niż wszystkie. Victoria Schab pokazała, że można napisać dobrą, niepowielającą schematów młodzieżówkę. Jeśli szukacie czegoś nietypowego, ze specyficzną melancholijną atmosferą, to „Okrutna pieśń” z pewnością jest dla Was!

Cykl "Świat Verity":

1. Okrutna pieśń

2. Mroczny duet

RECENZJA: Między książkami - Gabrielle Zevin

16:15

AUTOR: Gabrielle Zevin

TYTUL ORYGINALU: The storied life of A.J.Fikry

CYKL: jednotomowa

STRON: 268

WYDAWNICTWO: W.A.B.

DATA WYDANIA: 24 lipca 2014

GATUNEK: Obyczajowa

NARRACJA: trzecioosobowa

BOHATER: Ajay/Amanda

CZAS CZYTANIA: 2 dni

MOJA OCENA: ★★★★★★★☆☆☆

PIERWSZE ZDANIE:

„Nie jestem beznadziejnym człowiekiem, jednak za chwilę zrobię coś beznadziejnego.”

OPIS:

Przepis na komedię romantyczną a la Notting Hill w książkowym wydaniu!
Urokliwa opowieść o właścicielu przytulnej, ale kiepsko prosperującej księgarenki, który próbuje poskładać życie na nowo po śmierci żony. Odnalezienie porzuconej między książkami dwuletniej dziewczynki-sieroty i spotkanie z energiczną przedstawicielką małego wydawnictwa wywróci jego świat do góry nogami. Pogodna opowieść o tym, że zawsze jest czas na nowy początek

RECENZJA:

Ajay Fikre po śmierci żony stracił zamiłowanie do swojego zawodu. Nie czuje już przyjemności i satysfakcji w prowadzeniu małej, wyspiarskiej księgarni. Jest samotny, zgorzkniały i cyniczny. Marzy jedynie o tym, aby któregoś dnia sprzedać cenny egzemplarz „Tamerlanu” Edgara Allana Poe i zacząć życie od nowa, ale niestety nie będzie mu to dane, gdyż książka znika z gabloty. Na domiar złego kłóci się z nową przedstawicielką wydawnictwa Pterodactyl Press, Amandą Loman, a pewnego dnia, gdy wraca do księgarni, między półkami znajduje niemowlę z liścikiem od matki proszącej o wychowanie córki. Ajay nie spodziewa się jednego, że dzień w którym znalazł Maję będzie dniem, który zmieni jego życie…

Dzięki małej, rozkosznej dziewczynce Ajay zmienia swój stosunek do ludzi. Staje się bardziej otwarty i mniej posępny. Zaczyna rozumieć, że względem Amandy zachował się jak gbur i ostatni kretyn i postanawia naprawić swój błąd. Kobieta zaczyna coraz bardziej zaprzątać jego myśli. Czy będzie miał na tyle odwagi, aby wyznać jej swoje uczucia?

„Między książkami” to powieść, która od dawna kurzyła się na mojej półce i jakoś nie mogłam się zdobyć, aby ją przeczytać. W końcu ściągnęłam ją z półki otworzyłam na pierwszej stronie i nie potrafiłam już odłożyć. Historia przedstawiona przez Gabrille Zevin jest prosta, fabuła pozbawiona jest jakichkolwiek zaskoczeń, ale jej klimat to coś niesamowitego. Stara księgarnia i setkami zakurzonych książek, a w niej ludzie, których pasjonuje literatura i którzy mogliby z niej nie wychodzić do końca życia, zakopani w stosach. Poza tym każdy rozdział zaczyna się notkami głównego bohatera, w których opisuje w kilku zdania konkretne dzieła literackie i adresuje do córki. Wydawało mi się, że były to swego rodzaju dedykacje, zawierające przemyślenia Ajaya.

Czy mam jakieś zastrzeżenia? Cała historia płynie spokojnym nurtem i nie ma w niej wiele zaskoczeń, a co najgorsze emocji. W pewnym momencie autorka pokusiła się o zwrot akcji, który w założeniu miał wywołać w czytelniku burze emocji, wycisnąć łzy z oczu i tu zaczynają się schody. Mam wrażenie, że Zevin nie do końca poradziła sobie z opisem owych wydarzeń, bo nie wzbudziły one wielkiego wzruszenia, a taka sytuacja z pewnością powinna.

Książka o książkach, to coś co każdy miłośnik literatury doceni. Jest tu wiele odniesień do popularnych i mniej znanych powieści. Książka jest przepełniona ciepłem i swego rodzaju swojskością. Jest niczym gruby, ciepły koc w zimową noc. Co więcej autorka podkreśla, że aby czerpać z życia w pełni, należy pozwolić sobie na emocje i nie wolno odseparowywać się od ludzi. Pokazuje, że życie jest nieprzewidywalne i wszystko może się zmienić w najmniej spodziewanym momencie.

RECENZJA: Siła, która ich przyciąga - Brittainy C. Cherry

16:15

AUTOR: Brittainy C. Cherry

TYTUL ORYGINALU: The Gravity of Us

CYKL: Żywioły #4

STRON: 380

WYDAWNICTWO: Filia

DATA WYDANIA: 8 listopada 2017

GATUNEK: New Adult/ Romans

NARRACJA: pierwszoosobowa

BOHATER: Lucy / Graham

CZAS CZYTANIA: 2 dni

MOJA OCENA: ★★★★★★★★★☆

PIERWSZE ZDANIE:

„Nie jestem beznadziejnym człowiekiem, jednak za chwilę zrobię coś beznadziejnego.”

OPIS:

Z Grahamem Russellem nie byliśmy dla siebie stworzeni. Mną targały emocje, on pogrążony był w apatii. Ja śniłam na jawie, jego trawiły koszmary. Płakałam, podczas gdy jego oczy pozostawały suche.
Pomimo jego skutego lodem serca i mojego porywczego temperamentu, czasami łączyły nas chwile. Chwile, gdy patrzyliśmy sobie w oczy, dostrzegając skrywane w nich tajemnice. Chwile, gdy jego usta doświadczały moich obaw, a ja oddychałam jego bólem. Chwile, kiedy wyobrażaliśmy sobie jakby to było, gdybyśmy byli zakochani.
Dzięki tym chwilom unosiliśmy się ku chmurom, tam jednak dopadała nas rzeczywistość i jakaś siła zmuszała do zejścia na ziemię.
Graham Russell nie był mężczyzną, który potrafi kochać. Ja również nie byłam w tym dobra. Mimo to, gdyby dane mi było znów się zakochać, zatraciłabym się w nim już na zawsze.
Nawet jeśli przeznaczone byłoby nam roztrzaskać się o skały.

RECENZJA:

Tę recenzję piszę wiele dni po przeczytaniu czwartego tomu serii „Żywioły”, a to dlatego, że bałam się to robić na ‘świeżo’, gdyż emocje były zbyt silne, a chciałam trzeźwym okiem spojrzeć na tę historię, kiedy emocje trochę opadną. Dochodzę do wniosku, że niewiele pisarek potrafi wyzwolić we mnie tyle różnorakich uczuć. Brittainy C. Cherry z pewnością to potrafi, a „Siła, która ich przyciąga” to kolejna książka jej autorstwa, która trafiła wprost do mojego serca, złamała je i skleiła na nowo.

W każdym tomie mamy do czynienia z innymi bohaterami. Tym razem poznajemy Lucy oraz Grahama. Ona jest kwiaciarką, pełną energii i pozytywnego nastawienia. Jest ufna i ma serce na dłoni. Od długiego czasu jest w stałym związku z malarzem, a w życiu brakuje jej jedynie matki, która zmarła pięć lat wcześniej. On jest bestsellerowym pisarzem, który emocje trzyma na wodzy. Jest poważny, wszystko ma zaplanowane, od dawna nie pozwolił sobie na jakiekolwiek uczucia. Lucy oraz Graham poznają się dość niecodziennej scenerii – na pogrzebie. Są przeciwnościami niczym dzień i noc, oboje działają sobie na nerwy, ale czyż przeciwieństwa się nie przyciągają?

Kiedy zaczęłam czytać tę powieść nieco się obawiałam. Czego konkretnie? Ano, trójkąta miłosnego, a nawet czworokąta, gdyż zarówno Lucy, jak i Graham są w związku. Na szczęście moje obawy szybko zostały rozwiane. Cherry nie bawi się w takie rzeczy za co ją ubóstwiam! Stworzyła piękną, chwytającą za serce historię miłosną, która może nie jest wybitnie zaskakująca, nie ma oryginalnej konstrukcji, ale jest tak pięknie napisana, przepełniona tyloma emocjami, że nie sposób jej nie docenić.

Jak w każdej powieść Cherry, tak i w „Sile, która ich przyciąga” mamy narrację pierwszoosobową naprzemienną, dzięki czemu mamy szansę dobrze poznać głównych bohaterów. Lucy jest jak otwarta księga – to Graham stanowi największą zagadkę. Dlaczego jest taki surowy i oschły? Co się stało w jego życiu? Autorka postanawia nam to wyjaśnić stosując retrospekcje. Cofamy się do lat jego dzieciństwa, kiedy był jeszcze ufnym chłopcem. Nie brakowało również postaci drugoplanowych. Niewątpliwie największą rolę odegrali zarówno Marie, siostra Lucy (znienawidzona przeze mnie, jak mało kto), jak i Oliver, profesor Grahama oraz jego najlepszy przyjaciel, którego podziwiałam za postawę i oddanie.

Przy powieściach Brittainy C. Cherry trudno o jakikolwiek zawód. Ukazuje jak wpływa na nas społeczeństwo i jakie zachowania na nas wymusza. Podkreśla, że należy poszukiwać szczęścia nawet kosztem ogólnie przyjętych zasad, nawet kosztem wystawienia się na krytykę. Autorka po raz kolejny udowodniła, że jest mistrzynią w tworzeniu wzruszających historii, które wywołują łzy, ale również dają nadzieję, iż mimo przeciwności losu, trzeba znaleźć w sobie siłę i walczyć o miłość i swoje szczęście. Nawet z oklepanego schematu potrafi wydobyć piękno. Czekam na kolejne powieści autorki!

Wyzwania

Podsumowanie miesiąca - KWIECIEŃ 2018

RECENZJA: Pasażer 23 - Sebastian Fitzek

5 książek, których wydania chcę zobaczyć w Polsce #21

••• ••• •••

••• ••• •••

••• ••• •••

••• ••• •••

••• ••• •••

RECENZJA: Służące - Kathryn Stockett

RECENZJA: Okrutna pieśń - Victoria Schwab

RECENZJA: Między książkami - Gabrielle Zevin

RECENZJA: Siła, która ich przyciąga - Brittainy C. Cherry

Obserwatorzy

Facebook

Kategorie

Archiwum bloga

Wydawnictwa

Popularne posty

Lubimy Czytać

Formularz kontaktowy

Wyzwania

Podsumowanie miesiąca - KWIECIEŃ 2018

RECENZJA: Pasażer 23 - Sebastian Fitzek

5 książek, których wydania chcę zobaczyć w Polsce #21

••• ••• •••

••• ••• •••

••• ••• •••

••• ••• •••

••• ••• •••

RECENZJA: Służące - Kathryn Stockett

RECENZJA: Okrutna pieśń - Victoria Schwab

RECENZJA: Między książkami - Gabrielle Zevin

RECENZJA: Siła, która ich przyciąga - Brittainy C. Cherry

Obserwatorzy

Facebook

Kategorie

Archiwum bloga

Wydawnictwa

Popularne posty

Lubimy Czytać

Formularz kontaktowy

Autorzy

Gatunek

Oceny