RECENZJA: Bez winy - Mia Sheridan

AUTOR: Mia Sheridan

TYTUL ORYGINALU:  Grayson’s Vow

CYKL:  jednotomowa

STRON: 384

WYDAWNICTWO: Otwarte

DATA WYDANIA: 28 września 2016

GATUNEK: New Adult / Romans

NARRACJA: pierwszoosobowa

BOHATER: Kira (22 lata), Grayson (28 lat)

CZAS CZYTANIA:  2 dni

MOJA OCENA: ★★★★★★★★☆☆

PIERWSZE  ZDANIE:

„Na długiej liście złych dni ten zajmował pierwsze miejsce.”

OPIS:

Nowa powieść autorki bestsellera „Bez słów”
Kira nie ma grosza przy duszy, za to mnóstwo kłopotów. W przeszłości odebrano jej to, co najważniejsze. Teraz musi postawić wszystko na jedną kartę, aby odmienić swój los.
Grayson walczy o przerwanie pasma życiowych niepowodzeń, ale przytłaczający ciężar wyrzutów sumienia kruszy resztki jego nadziei na lepsze jutro. Kira składa mu propozycję, która może go ocalić. Wystarczy tylko, że złoży przysięgę, nawet jeśli nie zamierza jej dotrzymać…
Obiecali sobie wieczność, nie wiedząc, że jedna chwila może odmienić całe życie.
Czy miłość da im kolejną szansę, choć żadne z nich nie jest bez winy?

RECENZJA:
Grayson stracił wszelką nadzieję – jego winnica podupada, a on nie wie, jak temu zapobiec. Jak powiedzieć pracującym tam ludziom, że zawiódł i to koniec? Nieoczekiwanie zjawia się młoda kobieta z pewną niemoralną propozycją… jeśli tylko weźmie ją za żonę, otrzyma wielką sumę pieniędzy, która będzie dla niego zbawienna…

Oczywiście książka nie jest odkrywcza – mamy dwójkę poturbowanych przez los młodych ludzi. Grayson został zepchnięty na margines społeczny z powodu swojej przeszłości, ludzie uważają go za kryminalistę i mordercę, szepczą na jego widok i wytykają palcami, co wydaje mi się bardzo podobne do innej książki Sheridan (Bez słów) i innego bohatera (Archera), ale nie czepiam się – widocznie autora lubuje się w takiej tematyce. Grayson stał się zgorzkniały, zgnębiony, pozbawiony nadziei, ale też nie brak mu arogancji i złośliwości. Pojawienie się Kiry, a raczej jej pieniędzy, było dla niego światełkiem w tunelu. Była to kobieta bardzo otwarta, żywiołowa, pełna ciepłych uczuć i empatii. Pochodziła z bogatej, politycznej rodziny, dla której najważniejsze było pomnażanie majątku oraz pozory. Jej ojciec nic nie robił bezinteresownie, a córka była tylko pionkiem w jego rękach. Kira miała dość, postanowiła odciąć się od rodziny i zacząć żyć własnym życiem. I muszę przyznać, że Mia Sheridan zaprezentowała tę walkę i zmagania z przeciwnościami z gracją oraz wielkim wyczuciem ciepła.

Przejdźmy teraz do samego romansu, bo tutaj mam niemałą zagwozdkę. Z jednej strony bardzo podobało mi się to, że postępował stopniowo, autorka niczego nie przyśpieszała. Para zawarła układ, co nie znaczyło, że od razu mają zapałać do siebie miłością. To był biznes i nic więcej… Oczywiście było między nimi napięcie i pewnego rodzaju przyciąganie, ale przez długi czas nic z tego się nie rodziło. Aczkolwiek nie odpowiadała mi przewidywalność tego związku. W sumie autorka wplotła w fabułę jakieś machinację, polityczne gierki, ale to nie było nic zaskakującego. Poza tym niektóre momenty były przesłodzone do granic możliwości. Ckliwe teksty, romantyczne wyznania miłosne lały się strumieniami…

Postaci drugoplanowe też wywoływały we mnie niezdecydowanie. Było ich wiele, ale tak naprawdę tylko dwójka zwróciła większą uwagę: Charlotte oraz Walter – starsze małżeństwo mieszkające i pomagające w pracach wokół winnicy. Sympatyczna para skłonna do pomocy i właśnie tutaj mam małe zastrzeżenie, bo wydaje mi się, że tworząc tę dwójką autora poszła na łatwiznę. Masz jakiś problem? Charlotte i Walter służą mądrym słowem i rozwiążą każdy kłopot. Kiedy tylko pojawiały się jakieś rozterki w sercach Greysona czy Kiry, oni zawsze mieli z zanadrzu dobre rady, które rozwiązywały każdy problem…

Wiem, że wymieniłam sporo uchybień, a książkę oceniłam dość wysoko, a to dlatego, że mimo tych kilku niedociągnięć, które zauważyłam, książka naprawdę bardzo mi się podobała – autorka niewątpliwie umie porwać czytelnika. Biło od niej ciepło, dawała nadzieję, pokazywała porywającą siłę miłości. Miłości, która jest zdolna przegonić wszelkie burzowe chmury, uleczyć zgnębioną duszę oraz poskładać roztrzaskane serca…

Książka została przeczytana w ramach wyzwania: