RECENZJA: Mechaniczny - Ian Tregillis

AUTOR: Ian Tregillis

TYTUL ORYGINALU: The Mechanical

CYKL: Wojny alchemiczne #1

STRON: 464

WYDAWNICTWO: SQN

DATA WYDANIA: 20 lipca 2016

GATUNEK: Sci-fi

NARRACJA: trzecioosobowa

BOHATER: Jax / Berenice / Luuk Visser

CZAS CZYTANIA: 7 dni

MOJA OCENA: ★★★★★★★☆☆☆

PIERWSZE  ZDANIE:

„Była to pierwsza publiczna egzekucja od paru ładnych lat i dlatego, mimo zimnej mżawki, na rozległych przestrzeniach Binnehofu tłoczyło się mnóstwo gapiów.”

OPIS:

Zegarmistrzowie kłamią!
Zaraz po tym, jak naukowiec i zegarmistrz Christiaan Huygens stworzył w XVII wieku pierwszego Klakiera, Holandia powołała do życia mechaniczną armię. Nie trzeba było długo czekać, żeby legion mosiężnych piechurów pomaszerował na Westminster. Królestwo Niderlandów stało się supermocarstwem dzierżącym niepodzielną władzę w Europie.
Trzy stulecia później stan rzeczy nadal się utrzymuje. Jedynie Francja zawzięcie broni swoich przekonań, że każdy powinien mieć prawo do wolności, niezależnie czy zbudowany jest z ciała, czy mosiądzu. Po dziesięcioleciach zawieruchy wojennej Holandii i Francji udało się osiągnąć kruchy rozejm.
Ale jeden zuchwały Klakier o imieniu Jax nie może już dłużej znieść geas – niewolniczych więzi ze swoimi panami. Jak tylko nadarzy się okazja, wyciągnie mechaniczną rękę po wolność, a konsekwencje jego ucieczki zatrząsną fundamentami Mosiężnego Tronu.

RECENZJA:

Sięgając po „Mechanicznego” miałam dość wysokie wymagania, bo uwielbiam steampunk i jego odmiany. W tym przypadku mamy do czynienia z clockpunkiem, w którym podstawowa mechanika wiedzie prym – przekładnie, sprężyny, łożyska i zębatki są postawą świata przestawionego przez Iana Tregillisa.

W XVII wieku holenderski zegarmistrz Christian Huygens zbudował pierwszego mechanicznego klakiera. Holandia rosła w siłę i zapragnęła podbić całą Europę. Jej ekspansja doprowadziła do wchłonięcia wszystkich krajów oprócz jednego… Francji, która cały czas stawia opór. W końcu między protestancką Holandią a chrześcijańską Francją doszło do kruchego rozejmu, który może rozpaść się w każdej chwili…

Klakierzy to maszyny wykonane ze stopu metali i przywiązane do swego pana silnym geas, którego złamanie wydaje się niemożliwe. Ich rola została sprowadzona do roli parobków i żołnierzy. Holendrzy przekonani są, że nie mają oni wolnej woli i nie powinni być stawiani na równi z ludźmi. Innego zdania są Francuzi. Kto ma rację? Czy klakierzy posiadają duszę?

Jax to mechaniczny służący, który w swoim ponad stuletnim życiu służył wielu panom i marzy o uzyskaniu legendarnej Wolnej Woli. Wkrótce nadarzy się okazja – wolność, której tak pragnie będzie w zasięgu ręki. Jak ją wykorzysta? Jaką drogą podąży?

Pomysł na powieść i opis fabuły zrobiły na mnie ogromne wrażenie. A jak było z wykonaniem? Po pierwsze wydawało mi się jakbym ją czytała przez wieczność. Okropnie mi się dłużył początek – pierwsze 150 stron czytałam strasznie ślamazarnie i nie ukrywam, że trochę się męczyłam. Powoli poznawaliśmy bohaterów oraz delikatną sytuację polityczną Europy. Na szczęście później było dużo lepiej. Akcja zaczęła się rozkręcać i zapewne powoli przyzwyczajałam się do stylu autora.

Ian Tregillis nie pisze w sposób porywający. Jego styl jest nieco ciężki za sprawą bardzo długich opisów. Czasami miałam dość kilkustronicowego opisywania działania klakierów, ich szczebiotania, tykania, brzęczenia i stukania. Autor nie stronił od technicznych pojęć, a z drugiej strony miał tendencję do częstego używania obrazowych metafor.

Przejdźmy do protagonistów. Niewątpliwie głównym jest Jax. W moim mniemaniu autor dobrze poradził sobie z jego przemianą – z niewolnika, którego męczy nieustanne i bolesne geas na maszynę, która uzyskała wolność i próbuje sobie radzić z nową sytuacją. Nie jest mu łatwo – często wykazuje się nadmiernym zaufaniem, jest nieporadny, ale niewątpliwie nadrabia inteligencją.

Kolejną postacią jest członkini Rady Królewskiej Nowej Francji – wicehrabina Berenice Charlotte de Mornay-Périgord – silna, niezależna i zdeterminowana kobieta. Wiązanki przekleństw, które wydobywały się z jej ust, mogłyby zawstydzić niejednego marynarza. Prowadziła zakazane eksperymenty na klakierach, które nie zawsze szły po jej myśli.

Ojciec Luuk Visser to szpieg Francji, który od długiego czasu przebywa na wrogich ziemiach. Jest w posiadaniu niezwykle rzadkiego i cennego przedmiotu, który może zmienić bieg wydarzeń. Musi się jak najszybciej go pozbyć. Jest on postacią bardzo tragiczną, wywołującą raczej współczucie, niż sympatię.

Czy mosiężne maszyny pełne stukających przekładni mogą posiadać uczucia? Autor poruszył problematykę wolnej woli, samoświadomości oraz istoty duszy. „Mechaniczny” niewątpliwie wyróżnia się na tle innych powieść scince fiction. Oryginalna fabuła to jej największy atut i mimo iż przeżyłam z nią kilka ciężkich momentów, na pewno chętnie sięgnę po kolejny tom.

Cykl „Wojny alchemiczne”:

1. Mechaniczny

2. The Rising

3. The Liberation

Książka została przeczytana w ramach wyzwania: