RECENZJA: Silence - Natasha Preston

Autor: Natasha Preston

Tytul oryginalu: Silence

Cykl:  Silence #1

Stron: 360

Wydawnictwo: Feeria Young

Data wydania: 31 stycznia 2018

Gatunek: Young Adult

Narracja: pierwszoosobowa

Bohater: Oakley (15 lat) / Cole (17 lat)

Czas czytania:  1 dzień

Moja ocena: ★★★★★★☆☆☆☆

PIERWSZE  ZDANIE:

 „Większość ludzi zna powiedzenie „Milczenie jest złotem” – i wielu się z nim zgadza, a szczególnie rodzice rozwrzeszczanych dzieci, biegających w amoku po domu, czy pracownicy z hałaśliwych biur.”

OPIS:

Czy wyobrażasz sobie, że nie mówisz od jedenastu lat tylko dlatego, że sama tak zadecydowałaś?
Czy wyobrażasz sobie, że w tym samym czasie dorastasz, chodzisz do szkoły, poznajesz osoby, na których Ci zależy, a jednak ciągle milczysz?
Oakley nie mówi: boję się, boli mnie, nie chcę, kocham cię, mamo ani tato. Ani jednego słowa. Lekarze załamują ręce i nikt nie wie, dlaczego nagle zamilkła.
Tylko ona wie, co sprawiło, że cena, jaką płaci za bycie dziwadłem jest i tak niższa niż cena za powiedzenie prawdy, w którą i tak nikt nie uwierzy. Przez te wszystkie lata myśli, że tylko cisza może ją ochronić. Nawet miłość i wsparcie Cole’a nie wystarczają, by wyciągnąć ją z tego kokonu. Aż do pewnego dnia…

RECENZJA:

Oakley zamilkła. Nie wypowiedziała słowa od jedenastu lat. Nikt nie wie co się stało. Czy ma to podłoże fizjologiczne czy może psychiczne? Nawet jej najlepszy przyjaciel, Cole, który jest dla niej ostoją nie jest w stanie jej pomóc. Dziewczyna nie chcę przyjąć pomocnej dłoni, bo wie że niektóre słowa są gorsze od ciszy.

Natasha Preston w swojej książce postawiła na stosunkowo popularny motyw traumy, która nastąpiła po jakimś strasznym wydarzeniu bądź wydarzeniach z przeszłości. Poszła jednak o krok dalej i pozbawiła swoją bohaterkę słów. Podobny element możemy spotkać w „Wodzie, która niesie ciszę” Cherry czy „Morzu spokoju” Millay.

Książka zaczyna się w momencie kiedy 15-letnia Oakley po miesiącach wakacji musi wrócić do szkoły. Nie jest to dla niej szczęśliwy dzień, gdyż znowu będzie musiała się zmagać z napastującymi spojrzeniami i szykanowaniem rówieśników. Pocieszeniem jest Cole – przyjaciel, którego zna od urodzenia i do którego zaczyna czuć coś więcej. Jego obecność jest dla niej ulgą w trudnych chwilach. Dziewczyna próbuje prowadzić normalne, nastoletnie życie – chodzi do szkoły, spotyka się ze znajomi i właśnie na tym skupia się cała książka. Codzienności, która jednak podszyta jest tragedią.

Przeszłość Oakley czai się gdzieś w tle. Autorka nie wyciąga jej na pierwszy plan. Dziewczyna stara się o niej nie myśleć. Aczkolwiek samo to, że Natasha Presron robi z tego tajemnicę nie znaczy, że nie sposób domyśleć się co spotkało nastolatkę. Przypuszczenia pojawiły się w mojej głowie zanim zaczęłam czytać powieść i okazały się słuszne. Aczkolwiek jawność fabuły nie oznacza, że książkę czytało mi się nieprzyjemnie. Była to bardzo lekka lektura, pomimo tematu, który porusza.

Postaci zdecydowanie nie są mocą stroną „Silence” –  sama Oakley została skonstruowana w całkiem przyzwoity sposób. Z reguły nie rozumiałam jej argumentacji czy zachowania, ale potrafiłam je zaakceptować, gdyż nawet nie starałam się postawić w jej sytuacji. Zastrzeżenia mam do Cole’a, który był tak mdły i płaski, że aż boli. Dawno nie spotkałam się z tak nijaką postacią, pozbawioną jakichkolwiek indywidualnych cech. Chłopak idealny, bez skazy. Miły i sympatyczny aż do przesady.

Kolejnym elementem jest dominujący wątek romantyczny. Napiszę tak – jeśli lubicie książki ze słodką miłością, nie szukajcie dalej. Wielkie nastoletnie uniesienia, pierwsze pocałunki, pierwsze wyznania, czułe słówka – wszystko tutaj jest do potęgi entej. Oczywiście było podszyte tragedią wiszącą nad dziewczyną niczym burzowa chmura, więc zapewne dlatego autorka dała swojej bohaterce trochę szczęścia. Przewracając strony cały czas wypatrywałam jakiejś lawiny, tragedii, która musi nadejść. Kiedy nastąpi przełom? Co do niego doprowadzi? Zakończenie wywołało we mnie mieszane uczucia. Trochę było wymuszone. Można było zakończyć wszystkie wątki w jednym tomie, ale autorka na siłę chcę zrobić serię. Nie przekonuje mnie to. Nie rozumiem decyzji głównej bohaterki, którą podjęła na ostatnich stronach. Po co taka zmiana? Poważnie? Pewnie dla Was brzmi to tajemniczo, ale nie mogę napisać więcej nie zdradzając szczegółów. I ostatnia rzecz - autorka niestety nie kwapiła się z gruntownym wyjaśnieniem, co przydarzyło się Oakley. Trochę mi tego brakowało. Dostaliśmy jedynie strzępki informacji. Widocznie trzeba czekać na kontynuacje.

„Silence” to całkiem przyzwoita książka traktująca o radzeniu sobie z traumą, walką z przeszłością i swoimi demonami. Ukazuje jak takie wydarzenie wpływa na osobowość, pełność siebie, poczucie własnej wartości i relacje środowiskowe. Aczkolwiek nie ma dogłębnej analizy psychologicznej bohaterki. Autorka skupia się raczej na nowym początku, rodzącej się miłości. W wielkości książki niewiele się dzieje, dopiero na ostatnich stronach pojawiają się emocje. Nie odradzam, ani nie zachęcam. Zdecydujcie sami.

Cykl „Silence”:

1.Silence  |  2. Broken Silence  |  3. Players, Bumps and Cocktail Sausages