RECENZJA: Gus - Kim Holden

AUTOR: Kim Holden

TYTUL ORYGINALU:  Gus

CYKL:  Promyczek #2

STRON: 500

WYDAWNICTWO: Filia

DATA WYDANIA: 7 września 2016

GATUNEK: New Adult

NARRACJA: pierwszoosobowa

BOHATER: Gus Hawthorne (22 l.)/Scout MacKenzie(23 l.)

CZAS CZYTANIA:  3 dni

MOJA OCENA: ★★★★★★★★☆☆

PIERWSZE  ZDANIE:

„Każdy mój krok jest trudniejszy niż poprzedni.”

OPIS:

Oto historia Gusa.
Opowiada o zagubieniu.
O odnalezieniu.
I o stopniowym procesie uzdrawiania.
Szczerze mówiąc, nie wiem już jak żyć.
Promyczek nie była tylko moją najlepszą przyjaciółką,
była moją drugą połówką. 
Drugą połową mojego umysłu,
mojego sumienia, mojego poczucia humoru,
mojej kreatywności… 
Była drugą połową mojego serca.
W jaki sposób człowiek może wrócić
do swoich zajęć, jeśli na zawsze stracił połowę siebie?

RECENZJA:
Gus wraz z zespołem zaczyna trasę koncertową. Nie mogąc pogodzić się ze stratą Promyczka, zatapia się w cierpieniu i różnorakich używkach. Nic go nie obchodzi, odsuwa się od przyjaciół, nie czerpię radości z muzyki, bo wraz z Kate utracił wszelką wenę. W końcu szefostwo ma dość jego wybryków i zatrudnia Scout, aby go pilnowała…

Jak można się domyślić tych dwoje nie zapałało do siebie sympatią od pierwszego wejrzenia. Ich relacje oscylowały między całkowitym ignorowaniem, a niewypowiedzianą niechęcią. Nie do końca podobał mi się początek ich związku – wiecie: „kto się czubi, ten się lubi”, ale w sumie lepsze to, niż wazelina i cukier. Aczkolwiek odpowiadało mi to, że autorka niczego nie przyspieszała. Obydwoje mieli ciężką przeszłość i poranione serca, więc okres leczenia musiał trochę potrwać i Holden przedstawiła to w bardzo sensowny i niewymuszony sposób.

Strasznie polubiłam Gusa po pierwszej części – jego wrażliwą i delikatna naturę, stosunek do Promyczka oraz niezaprzeczalną miłość do muzyki, ale… o ile pierwszy tom nieco tuszował jego niedoskonałości, to drugi brutalnie wyciągnął wszystko na światło dzienne. Może wydawać się trochę dziwne, ale uważam to za wielki plus, dlatego, że Gus stał się w moich oczach bardziej ludzki. Przestał być ideałem, miał swoje odchyły, czasami zachowywał się głupio i nieracjonalnie. Znalazł się w niewyobrażalnie ciężkiej sytuacji, ale wybrnął z niej obronną ręką.

Z drugiej strony mieliśmy Scout, której niestety nie polubiłam. Na początku książki bardzo niewiele o niej wiemy, jej przeszłość jest jedna wielką tajemnicą. Było wiadomo, ze przeżyła coś strasznego, co zostawiło na niej piętno w postaci blizn na twarzy i ciele, przez co stała się bardzo zamknięta w sobie i płochliwa. Próbowała grać twardą i surową, ale jej to nie wychodziło. W moim mniemaniu była całkowitym przeciwieństwem żywiołowej i czerpiącej z życia garściami Kate.

Książkę bardzo dobrze mi się czytało z jednym wyjątkiem – Holden przeholowała z wyznaniami miłości i słodkimi, ckliwymi scenami, które ciągnęły się przez ostatnie sto stron. Czułam jakbym napchała się watą cukrową, aż wyłaziła mi uszami – nie żebym nie lubiła tego przysmaku, ale co za dużo to niezdrowo.

„Gus” to bardzo nostalgiczna powieść – było w niej sporo wspomnień Kate oraz jej siostry Grace. Autorka w naprawdę piękny sposób ukazuję potęgę przyjaźni oraz to z jaką siłą oddziałuje na nasze życie. Przy tym pokreślą rolę rodziny w życiu i że najlepszy przyjaciel jest niczym najbliższy krewny.

Powieść była świetna i mimo iż nie wywołała we mnie tak oszałamiającego wrażenia jak „Promyczek”, to niewątpliwie doceniam przesłania, jakie zawarła w niej autorka. Na pewno jest to bardzo pouczająca książka - podkreśla, że pogodzenie się ze stratą nie oznacza zapomnienia o przeszłości, ale może pomóc ożywić nasze cele. Historia Gusa i Scout pokazuje, ze miłość ma siłę uleczyć najgłębsze rany i że po każdym upadku należy się podnieść, bo dobre rzeczy nie przyjdą za darmo – trzeba na nie zapracować.

Cykl „Promyczek”:

1. Promyczek

2. Gus 

Książka została przeczytana w ramach wyzwania: